Orlando van Wijk zit amper een jaar op turnen
Overgenomen uit De Polderkrant van 27 januari 1992.
Orlando van Wijk was er eventjes beduusd van. En toen de aanwezigen in de kantine van Tonego hem één voor één kwamen feliciteren, ging hij steeds trotser kijken. “Leuk”, was zijn verlegen commentaar, “Ik had het niet verwacht”.
Maar wie is hij nou eigenlijk, dat kleine jongetje uit Emmeloord, dat van de lezers van De Polderkrant meet stemmen had gekregen dan erkende sportmannen als Henk van Benthem en Pieter Bijl?
Tien jaar
Alvorens aan een interview te beginnen, wilde Orlando van Wijk nog wel even iets recht zeten: “Ik ben geen twaalf jaar hoor. Ik ben nog maar net tien”.
Aan het eind van het afgelopen jaar verscheen hij opeens in de publiciteit toen hij namens Sportclub Emmeloord deelnam aan de Nederlands kampioenschappen Springen voor jongens tot twaalf jaar. Zijn drie sprongen op minitrampoline maakten zó veel indruk op de jury, dat hij maar meteen Nederlands kampioen werd. Een opmerkelijke prestatie; niet alleen gezien zijn leeftijd, maar vooral omdat hij nog maar net een jaar lid is van SC Emmeloord.
Orlando herinnert zich, dat hij flink zenuwachtig was voor die NK in Doesburg: “Vooral omdat ik in één keer tot stand moest komen”.
Twee keer in de week
De Sportman ‚van het Jaar vertelt dat hij bij SC Emmeloord twee keer in de week traint: “En ik vind vooral de rekstok en het springen leuk”. De Emmeloorder zegt dat de nationale titel vorige maand al een verrassing voor hem was en op de sportprijs van de Noordoostpolder had hij al helemaal niet gerekend: “Toen ik in de krant las dat ik erbij stond, werd ik best zenuwachtig. Ik had het nooit verwacht”.
Die verrassing bleef tot het laatste moment bewaard, want zijn pleegouders, die Orlando sinds twee jaar onder hun hoede hebben, hadden de hoofdpersoon niets verteld over het doel van de ’reis’ naar Luttelgeest.
Voor voetbal geldt hetzelfde
“Dat atletisclie zit in hem”. vertelt mevrouw Van Wijk. “Hij zat nog maar twee weken op gym en toen zat hij al in de selectie. En voor voetbal geldt hetzelfde. Hij speelt bij Flevo Boys in E1 en ook daar is hij al kampioen geworden”.
Z’n turntrainer Ko de Schipper bevestigt dat: “Het is een natuurtalent. Dat is gewoon gigantisch. Ik heb er geen idee van waar zijn grenzen liggen. Wat hij ziet, dat kan hij doen ook. Dat geldt overigens niet alleen voor Orlando, maar ook voor een paar andere jongens in zijn leeftijdsgroep”.
Het Nederlands kampioenschap is volgens De Schipper dan ook geen toevalstreffer geweest: “Het is gewoon een jongen die talent heeft en daarnaast op zo’n belangrijke dag ook nog de concentratie kan opbrengen”.
Langzaam opbouwen
Toch houdt z’n trainer voorlopig vast aan twee trainingen in de week. Is dat eigenlijk niet te weinig voor een jongetje, dat het in zich heeft om een topper te worden? “Ik doe dat doelbewust”, antwoordt De Schipper, “Hij moet het allereerst leuk vinden en daarna kun je het langzaam opbouwen. Als we een jaar verder zijn, mag hij drie keer in de week trainen”.
De SCE-trainer mag dan voorzichtig omspringen met zijn pupil, hij kan het toch ook niet nalaten om hem nadrukkelijk te prijzen: “Het is gewoon een fantastisch joch. Die jongen kan zó veel en het gaat bij hem zo makkelijk…”
Naschrift:
Orlando van Wijk is later bekend geworden als profvoetballer onder de naam Orlando Smeekes.
