“Sandra heeft de hoop op Barcelona nog niet opgegeven”
Overgenomen uit De Polderkrant van 27 januari 1992.
Sandra Dekker krijgt de beker van voorzitter Marjan Maaskant van de Sportraad.
Foto: Hans Veenhuis.
De feestelijkheden rond haar verkiezing als Sportvrouw van het Jaar kwamen voor Sandra Dekker als een aangename verrassing in een periode, dat het haar sportief gezien niet voor de wind gaat.
Een lastige schouderblessure speelt de 16-j arige zwemster al maandenlang parten; zodanig dat het nog maar de vraag is of ze dit jaar zal kunnen deelnemen aan de Paralympics in Barcelona.
Medaillekansen
De Emmeloordse heeft de hoop op deelname in Barcelona nog niet opgegeven, maar ze weet ook dat uitzending naar de Paralympics sterk afhankelijk is van haar medaillekansen.
„Ik ga gewoon door”, vertelt de Sportvrouw van het Jaar relativerend, „Ik hoop dat ik nog mee kan doen aan de Paralympics, maar als het niet lukt, dan heb ik over vier jaar weer een kans. Uiteindelijk
ben ik nog jong genoeg”.
Gehandicaptensport
De jaarlijkse sportverkiezingen van De Polderkrant vormen inmiddels een goede promotie voor de gehandicaptensport. Twee jaar geleden ging de hoofdprijs bij de dames naar rolstoelbasketballster en -tennisster Maaike Smit en dit jaar werd Sandra Dekker dus eerste.
Zij erkent dat ze een goed seizoen achter de rug heeft. Alhoewel haar talrijke gouden medailles tijdens de Nederlandse winter- en zomerkampioenschappen en haar overwinning in de NIS-competitie wellicht het meest tot de verbeelding spraken, noemt ze zelfde Europese kampioenschappen in Barcelona als het hoogtepunt van het afgelopen jaar.
Door haar schouderblessure en door een discutabele indeling van de Nederlandse zwemsters. won ze daar weliswaar geen medailles: „Maar het was leuk om mee te maken”.
Ingewikkelde blessure
Sindsdien houdt vooral de schouderblessure haar bezig: „Het is een hele ingewikkelde blessure. Je kunt het eigenlijk niet uitleggen. Bepaalde dingen mag ik niet doen, zoals gymnastiek op school. Maar ik train nog steeds vier keer per week en daarnaast ga ik ook nog regelmatig naar de centrale trainingen in Veenendaal. Volgende maand gaat de rest van de ploeg naar de Open Zweedse kampioenschappen, maar daar kan ik ook niet heen”.
Sandra Dekker vindt het jammer dat ze die wedstrijd mist; niet alleen vanwege de trip naar Zweden, maar vooral omdat daar gekeken wordt hoe de medaillekansen voor de Nederlandse zwemsters liggen met het oog op de Paralympics.
Net als haar mannelijke collega vond Sandra Dekker het moeilijk om te omschrijven hoe ze zich voelde als Sportvrouw van het Jaar. ,,Ik weet eigenlijk niet hoe ik dit moet zien”, klonk het verlegen, “Maar het is natuurlijk wel een eer”.
